Ik besloot klein te beginnen: één dag per week als NEI therapeut. Een haalbare stap, met oog op de toekomst. September 2025 zou een natuurlijk moment worden: mijn zoontje Milo zou dan starten op de basisschool en ik kon op mijn school een dag minder gaan werken.
Wat ik toen nog niet wist, was dat deze beslissing het begin zou zijn van een grote verandering.
Ik volgde een aanvullende cursus over het opzetten van een praktijk, schreef me in bij de KVK, zocht een fijne praktijkruimte in Den Haag, en werkte aan mijn website. Maar het allerbelangrijkste: ik begon keuzes te maken. Keuzes die ik eerst uitstelde. Keuzes die eng voelden. Keuzes die mijn leven nu voorgoed veranderd hebben.
Want eerlijk: zichtbaar worden vond ik doodeng. Zowel online als in real life.
Het voelde kwetsbaar, spannend.
En dat allemaal naast mijn baan van 32 uur, NEI-cursussen én het moederschap.
Mijn weg naar een eigen praktijk – over lef, timing en keuzes die mijn leven veranderden
Gelukkig had ik steun. Mijn man Michel stond volledig achter mij. Hij hielp, nam zorgtaken over, gaf me de ruimte. Zonder hem had ik deze droom niet kunnen neerzetten. Want een eigen praktijk starten doe je niet alleen — daar is draagkracht voor nodig. Innerlijk, maar ook in je omgeving.
Nu ik terugkijk op dat moment, ben ik vooral trots.
Op de sprong. Op het vertrouwen.
En op het feit dat ik ben gegaan, ondanks de angst.
In het najaar van 2024 begon het steeds duidelijker te worden:
ik wilde iets gaan doen met NEI therapie.
Ik zat al jaren in het onderwijs, maar voelde me steeds minder uitgedaagd. De dagen voelden voorspelbaar, en tegelijkertijd groeide mijn verlangen om met mensen te werken op een diepere laag. NEI had me zoveel gebracht — nu wilde ik dit gaan delen.